Bij het enzymwasproces werken cellulasen in op de blootgestelde cellulose op de katoenvezels, waardoor de indigokleurstof uit de stof vrijkomt. Het effect van enzymwassing kan worden beïnvloed door cellulase met een neutrale of zure pH te gebruiken en door extra mechanische beweging toe te passen, bijvoorbeeld met stalen kogels.
In vergelijking met andere technieken wordt enzymwassen beschouwd als duurzamer dan steenwassen of zuurwassen, omdat het waterzuiniger is. Resterende puimsteenfragmenten van het steenwassen vereisen veel water om te worden verwijderd, en zuurwassen vereist meerdere wascycli om het gewenste effect te bereiken. [5] De substraatspecificiteit van enzymen maakt de techniek ook verfijnder dan andere methoden voor de verwerking van denim.
Er zijn ook nadelen. Bij het wassen met enzymen heeft de kleurstof die vrijkomt door enzymatische activiteit de neiging zich opnieuw op het textiel af te zetten ("back staining"). Wasspecialisten Arianna Bolzoni en Troy Strebe hebben kritiek geuit op de kwaliteit van enzymgewassen denim in vergelijking met stonewashed denim, maar zijn het erover eens dat de gemiddelde consument het verschil niet zal merken.
En over de geschiedenis: halverwege de jaren 80 leidde de erkenning van de milieu-impact van het wassen van stenen en de toenemende milieuregels tot een groeiende vraag naar een duurzaam alternatief. Enzymatisch wassen werd in 1989 in Europa geïntroduceerd en het jaar daarop in de Verenigde Staten overgenomen. Sinds eind jaren 90 is de techniek onderwerp van intensievere wetenschappelijke studie. In 2017 ontwikkelde Novozymes een techniek om enzymen rechtstreeks op denim te spuiten in een gesloten wasmachinesysteem, in plaats van de enzymen toe te voegen aan een open wasmachine, waardoor de benodigde hoeveelheid water voor het wassen met enzymen verder werd verminderd.
Plaatsingstijd: 04-06-2025